JUTTEN || Wadden winter

Stel je eens voor. Je wandelt op een winterdag op het strand. De striemende wind zandstraalt je gezicht, de wind en de branding maken een boel lawaai en je ziet nauwelijks iets. Opeens hoor je een zacht gehuil. Het is een zeehondenpup, helemaal alleen. Je was hem bijna voorbijgelopen met zijn zandkleurig vachtje. En dat is precies wat je het beste kunt doen: met rust laten en op afstand blijven. Maar is het dan niet zielig hem zo te laten liggen?

De pups van de gewone zeehond worden in de zomer geboren. De grijze zeehond krijgt juist pups midden in de winter. Ze komen al met een bontjasje aan ter wereld. Daarmee kunnen ze niet zwemmen. De moeder voedt het jong een maand met vette melk totdat hij zijn bont verliest en een dikke speklaag heeft die hem in het water beschermt. Soms moet ze hem een tijdje alleen laten om te gaan jagen. Als hij dik genoeg is, laat ze hem helemaal alleen. Hij moet nu gaan zwemmen en zelf op jacht. Dat gaat hij pas doen als zijn honger groot genoeg is om in beweging te komen. Het is dus belangrijk het dier met rust te laten.