Strandkrab

Strandkrabben worden wel de ‘vuilnismannen’ van de zee genoemd: ze eten alles wat weerloos is, ziek en dood. Een beetje makkelijk dus, en dan nog ook een beetje laf. Als je over het waddenstrand loopt, kruipen ze snel onder een steen of graven zich in om bescherming te zoeken. De strandkrab loopt zijwaarts. Ze hebben tien pootjes, waarvan de voorste twee de vorm van een schaar hebben. Hiermee kunnen ze voedsel pakken en kraken.

Mannetje of vrouwtje?

Het schild van de krab is afgeplat en het achterlijf is onder het lichaam geklapt. Dat is goed te zien als een krab omdraait. Heeft een krab een smal, spits, driehoekig achterlijf, in de vorm van een vuurtoren, dan is een mannetje. Als het breed en rond is, dan is het een vrouwtje. Het lijkt een beetje op een bijenkorf. Daar houdt ze de eieren onder.

Liefdevolle omarming

Het mannetje vindt vruchtbare vrouwtjes door middel van hun geur. Als het zo ver, draagt hij haar mee op zijn rug totdat ze vervelt, dit kan dagen tot weken duren. Wanneer ze haar schild afwerpt, is ze nog zacht en kan het mannetje met haar paren. Na de daad blijft hij nog even en beschermt haar tot haar nieuwe schild is uitgehard.

Een groot verlies

Krabben zijn relatief zorgzaam, zij bewaren hun eitjes onder hun achterlijf totdat ze uitkomen. Het gebeurt regelmatig dat zij een deel van hun eitjes verliezen of ze worden afgepakt door roofdieren. Omdat dit natuurlijk het aantal nakomelingen beperkt, maken ze enorme hoeveelheden eitjes aan. De larven lijken totaal niet op de ouders. Ze hebben een goed ontwikkeld achterlijf, een lange stekel aan de voorkant tussen de ogen en een stekel die omhoog steekt van de rug. De larf vervelt 6 keer, daarna ontstaat iets wat op een krabbetje lijkt.

Een nieuw jasje

Door hun harde pantser kunnen krabben niet makkelijk groeien. Om groter te worden moeten krabben vervellen. Voordat ze dat doen eten ze al een deel van hun oude pantser. Tijdens het vervellen nemen ze veel water op en worden een stuk groter. Als hun nieuwe pantser dan uithardt zit het lekker ruim. Dat extra vocht wordt in de loop van de tijd vervangen door nieuw weefsel, totdat ze weer letterlijk uit hun jasje groeien. In hun eerste levensjaar vervellen krabben wel zeven tot acht keer. De volgende jaren neemt het aantal af tot gemiddeld één maal per jaar.