Word ook wadgids, net als Maartje
Hallo, ik ben Maartje van Dijk, 25 jaar en student Aardwetenschappen. Elk jaar voelt de groep van wadgidsen als thuiskomen. Het enthousiasme en liefde voor het Waddengebied brengt verbinding en ik vind het erg leuk om twee weken samen een huishouden op het eiland te runnen. Het is een fijne balans tussen het geven van excursies en de gezelligheid van de groep.
Word jij onze nieuwe wadgids?
Je leert ontzettend veel
Ons rooster wordt bepaald door het getij: die schrijft ons voor wanneer de excursies plaatsvinden. Verder is het aan ons om die dag het programma goed te laten lopen. Ik leer als persoon samenwerken, organiseren en uitvoeren. Het geeft veel voldoening om samen met de groep wadgidsen een mooie excursie-dag neer te zetten. Het voelt ook alsof je iets teruggeeft aan het Waddengebied. De gasten zetten aan het begin van de excursie onwennig hun eerste stappen in het slik, maar hebben na afloop zoveel verwondering voor het landschap. Dan kan mijn dag niet meer stuk. Het is erg leuk om te zien hoe het Wad de harten verovert.
Tussen al het gidsen door is er gelukkig ook ruimte om als groep te genieten van het eilandleven. Een plons in de zee, een ijsje halen of een fietstochtje door de duinen. Dansen in de Vijfpoort en op de terugweg vallende sterren tellen. Het leven van een wadgids klinkt romantisch en dat is het ook.
Mijn mooiste herinnering
Op Terschelling hebben we op camping Nieuw Formerum een krabbenbak. Op deze manier brengen we het wad ook een beetje naar de toeristen, in plaats van andersom. De krabben hebben een pittig leven met alle (kinder)handen die naar ze graaien. Eens in de 1 á 2 weken zetten we oude krabben uit en vangen we nieuwe, om de werkdruk op krabben te verlagen.
Na anderhalve week gingen Gijs en ik met laagtij het wad op voor een krabbenruil. Na een reeks zonovergoten dagen was het deze donderdag grijs en grauw. Tegen de middag zette de wind op en begon het te miezeren. Gijs en ik fietsten met tegenwind naar de dijk. Eenmaal aangekomen klauterden we omhoog. Het vergezicht wat ik toen zag was zo ongelofelijk prachtig. Ik zag niet de modderige spiegelvlakte en strakblauwe lucht zoals de dagen daarvoor. Regenbuien werden over de zeebodem geduwd. Je kon de wind niet alleen voelen maar ook zien. Donkere luchten wisselden zich af met witte wolken. Ik heb nog nooit zo veel verschillende soorten grijs gezien.
Wij stapten over het slik richting de strekdam. Wat eerst spannend leek, bleek al snel het vertrouwde wad. De lepelaars stonden verderop rustig in de geul naar garnalen te vissen. Terwijl we tegen de wind in leunden deden we de krabbenruil. De regen was inmiddels gestopt en we waaiden nog even langs de oesterbank om anemonen en zakpijpen te bekijken. Toen onze handen echt te koud waren liepen we terug naar de dijk. Gijs zei grijnzend: “zo lang we maar geen mooi-weer-gidsen worden.” Gelukkig is er niets zo verwarmend als een juttertje. Het grijze wad is mijn favoriete wad.
Ook wadgids worden?
Om het Waddengebied ook voor de toekomst te kunnen behouden, is het belangrijk dat een groeiende groep Nederlanders zich bewust is van de bijzonderheid en kwetsbaarheid van dit Werelderfgoed en de noodzaak om het te beschermen. Daar zetten wij ons voor in. Help mee en word wadgids bij de Waddenvereniging!
Solliciteer voor 1 februari