Ga met ons mee op excursie
Maak een verschil voor het waddengebied met je bedrijf, vrienden of familie!
Home Waddenmagazine Het is een feest om dit magazine te mogen maken
Een zacht zonnetje maakt de herfstmiddag aangenaam, zeiljachtjes schuiven over het wad, aan de horizon tekenen de contouren van Terschelling zich helder af. In deze tijden van thuiswerken zien ze elkaar niet dagelijks. Voor dit afscheids- respectievelijk kennismakingsinterview voor het WADDENmagazine treffen Hans Revier en Jojanneke Drijver elkaar op een bankje op de Harlinger zeedijk. ‘Jij hebt mij in 2010 nog aangenomen, Hans. Je zat in de sollicitatiecommissie’, begint Jojanneke. Hans weet het ook nog. ‘Jij vond dat er van alles anders moest.’ Dat deel herinnert Jojanneke zich niet meer.
Maar natuurlijk is verandering altijd een constante. Bij de oprichting van de vereniging in 1965 begon het magazine als een mededelingenblad, weet Hans. ‘Het eerste nummer telde één artikel: de statuten van de vereniging. Daarna werd het vooral gebruikt voor verenigingsnieuws en om acties aan te kondigen. In de loop van de tijd evolueerde het Waddenbulletin, zoals het toen heette, tot een blad met veel wetenschappelijke artikelen over de Waddenzee en aandacht voor kunst en cultuur.’
Na zijn aantreden als hoofdredacteur veranderde Hans het Waddenbulletin in WADDENmagazine: een laagdrempelig tijdschrift, dat ontwikkeld werd in samenwerking met de professionele bladenmakers van natuurtijdschrift Grasduinen. Nog steeds wordt de eindredactie gedaan door de makers van dat blad, dat nu Roots Magazine heet. ‘We kregen toen veel wetenschappers over ons heen’, herinnert Hans zich. ‘Ze vonden het wel érg laagdrempelig. Zoetjesaan hebben we een balans gevonden. Vak biologen mogen nu in het WADDENmagazine de wetenschap naar het grote publiek brengen, maar we schrijven ook over cultuur en historie en vertellen persoonlijke verhalen, want het waddengebied is ook de mensen die erom geven.’ De tips over activiteiten en excursies, ook van andere aanbieders dan de Waddenvereniging zelf, vormen een belangrijk onderdeel van het blad. Hans: ‘Dat was vroeger not done. “Wij zijn voor de beschérming, reclame maken doen ze maar bij de VVV”, vonden de preciezen.’
Over vroeger gesproken, Hans herinnert zich nog het eerste artikel dat hij in 1986 schreef voor wat toen nog Waddenbulletin heette. Hij legt zijn verrekijker weg – hij moet natuurlijk wel in de gaten houden wat er allemaal voorbijkomt op het wad: ‘In de redactievergadering kreeg ik de vraag waarover ik wilde schrijven. Dat wist ik wel: over motten op het wad. Ik was vier jaar als entomoloog actief geweest en het viel me al langer op hoe weinig aandacht er was voor insecten op het wad. Terwijl die toch zo’n essentieel onderdeel van het ecosysteem zijn.’
Jojanneke: ‘Door jou heb ik al die gekke, onzichtbare beestjes leren kennen. Het harig spookkreeftje, de gestippelde dieseltreinworm… ik zal ze nooit vergeten. Ik verbaas me elke keer weer hoe de natuur in elkaar zit, hoe alles met alles samenhangt.’ Hans: ‘Jij verwondert je nog, dat is mooi.’
Een van de hoogtepunten in de jaren dat hij bij het ledenblad betrokken was, vond Hans het nummer dat in 1990 ter gelegenheid van 25 jaar Waddenvereniging verscheen. ‘Een prachtnummer. We hadden er een jaar aan gewerkt, we hielden interviews met Wim Duisenberg, Kees van Kooten, Maartje van Weegen, Lee Towers. Prins Claus nam het eerste exemplaar in ontvangst.’ En dieptepunten, waren die er ook? ‘Ik herinner me niet echt grote. Een spelfout in een kop waar je overheen kijkt, daar baal je verschrikkelijk van, maar zulke dingen gebeuren. Bij het maken van een blad is het ook opletten dat je informatie altijd 100 procent correct is. Ik maakte een keer een foutje in een artikel over krabben. Het leek mij niet zo heel ernstig, maar ik kreeg wel een paar brieven op poten van de deskundigen.’ Liever kijkt hij naar de dingen die goed gaan. Hij is trots op het blad zoals het er nu voorstaat, de fotografie die de laatste jaren aan kwaliteit heeft gewonnen en de manier waarop de redactie met een betrokken team van externe fotografen, auteurs en eindredactie samenwerkt. ‘Ze zijn goed op elkaar ingespeeld.’
‘Ook onze lezers voelen zich betrokken’, heeft Jojanneke vastgesteld. ‘Dat blijkt wel uit de vele reacties. Soms is het niet meer dan een berichtje om te laten weten dat ze het blad weer met plezier gelezen hebben. Geweldig dat mensen die moeite nemen.’ Grote plannen voor aanpassingen heeft de aankomend hoofdredacteur niet. ‘Een blad ontwikkelt zich continu. Als iets goed is zie ik geen reden het om te gooien. Hans laat niet een verenigingsblaadje achter, het is een kwaliteitsmagazine waar iedere lezer iets van zijn of haar interessegebieden in terugvindt en dat journalistiek gezien gedegen in elkaar zit. Onze lezers denken er gelukkig ook zo over. In het ledenonderzoek, dat deze zomer werd gehouden, waardeerden ze het magazine met een dikke 8,3. Je moet van goeden huize komen om dat nog te verbeteren.’
Blijven vertellen wat de Waddenvereniging doet, en waarom, ingewikkelde processen helder uitleggen en daarnaast de lezers de weg wijzen in dat prachtige waddengebied, dat zal het uitgangspunt van het WADDENmagazine blijven. Wel wil Jojanneke meer verbinding leggen tussen papier en online. ‘Het is zonde om een geweldig artikel in het magazine niet breder te delen, via bijvoorbeeld Facebook of Instagram, of een artikel op die kanalen aan te vullen met extra informatie. Andersom kunnen we de social media inzetten om mensen op verhalen in het magazine te attenderen. Het magazine is wat tijdlozer, online kunnen we super actueel zijn. Die twee versterken elkaar, dat wil ik nog meer opzoeken.’ Verder verheugt ze zich vooral. Op het vertellen van verhalen, op het bladen maken. ‘Je begint met een stapel losse ideeën en stap voor stap zie je er een mooi blad uitkomen, soms nog beter dan je tevoren had bedacht. Dat is elke keer weer een mooi proces.’ Hans kent het gevoel: ‘Het is een feest om dit blad te maken.’
Ruim 1500 leden en donateurs gaven gehoor aan de oproep om mee te doen aan een onderzoek naar hoe de Waddenvereniging het best kan communiceren over de bescherming van de Waddenzee. De respondenten gaven aan hoe (veel) ze de verschillende communicatiekanalen gebruiken en waarderen. Het WADDENmagazine staat op nummer één om op de hoogte te blijven van het werk van de Waddenvereniging en de ontwikkelingen in het waddengebied. Zo wordt het blad door 96% van de respondenten gelezen en gemiddeld met een 8,3 gewaardeerd.
Op de foto rechts als gaande hoofdredacteur: In 1985 begon Hans Revier bij de Waddenvereniging als actiecoördinator – nu zou dat projectmedewerker heten. Ook in die functie schreef hij al voor het ledenblad. Na 12 jaar directie nam hij in 2005 het hoofdredacteurschap van het magazine over van Jan Abrahamse. Na zijn pensioen zal er veel veranderen, maar zeker is dat de wekelijkse zondagochtendwandeling over de zeedijk bij Harlingen blijft.
Op de foto links de komend hoofdredacteur: Als adviseur communicatie bij de Waddenvereniging maakt Jojanneke Drijver al sinds 2010 deel uit van de redactie van WADDENmagazine. Van oorsprong is ze radiojournalist, voor o.a. NCRV maakte ze achtergrondprogramma’s over cultuur en levensbeschouwing. Het waddengebied fascineert haar al sinds ze als kind elke zomer met haar ouders op Texel kampeerde. Naast de tent stond altijd een bak met krabben en zeesterren.
Uit het WADDEN magazine
Dit artikel is verschenen in het WADDEN magazine van december 2020, tekst Annemarie Bergfeld en foto’s Merlijn Torensma.
Wil je het magazine ook ontvangen? Word lid van de Waddenvereniging vanaf €27,- per jaar, steun ons werk en ontvang het magazine 4x per jaar in de (digitale) brievenbus.
