Punt van Reide

Nergens zit je met je neus zo dicht op zeehonden als achter de zeehondenkijkwand op de zeedijk in Termunten bij de Punt van Reide. Bij hoogwater liggen ze pal tegen de dijk aan. De flauwe oevers naast de slenk die vissen toegang geeft tot de brakwaterplas in de polder zijn ideaal voor ze. Honderden liggen er en je kunt er zelfs zeehondjes geboren zien worden.

Ander wad

Vandaag is het helaas nog niet zo ver, de zeehonden komen pas weer vanaf eind mei. Ik zie wel de veerboot naar Borkum voorbijstuiven, op de achtergrond de bedrijvigheid van Emden en witte molens die groene energie maken. De Dollard is een ánder wad – met brak in plaats van zout water, met een groter tijverschil dan aan de noordkust – maar toch ook weer niet. De geuren, de kleuren, de lucht gevuld met vogelgeluid, de westenwind, de schapen op de dijk, de foeragerende vogels op de slikplaten, een verdronken dorp, Westerreide, waarvan de restanten nog zichtbaar zijn… En op de kwelder zitten brandganzen en klinkt het geluid van knappend blaasjeswier onder mijn schoenzolen precies hetzelfde als op alle andere kwelders, of ze nu aan de wal of op een eiland liggen.


Tekst en foto’s: Annemarie Bergfeld