Ga met ons mee op excursie
Maak een verschil voor het waddengebied met je bedrijf, vrienden of familie!
Home Ontdekken Reisverhalen Minke
Met drie pubers een paar dagen jutten op Terschelling. Ik was benieuwd. Mijn vriend fietste met onze oudste zoon een week door Spanje, dus wilde ik met de andere twee ook even weg in de voorjaarsvakantie. Iets dat in de verte moest concurreren met Spanje. En dat terwijl er hier onderwijl drie stormen overkwamen. Ai.
Sinds kort werk ik voor de Waddenvereniging en daar hoorde ik over het Milieujutten programma op Terschelling. De liefde voor de Wadden is groot bij ons thuis en een vriendin en haar zoon wilden graag mee. De Stayokay is met pubers natuurlijk tien keer beter dan een hotel. Aldus was het idee geboren. Van tevoren was er wat gemopper, uiteraard. Het blijven wel pubers. Moeten we daar gaan ópruimen?? O ja, die kuikens pikken dat plastic op. En hoe laat moeten we dan op? Jemig wat vroeg, we hebben vakantie hoor! En moet dat dan de héle dag? Wat is dát nou weer, een jeugdherberg? Enfin. Iedereen met pubers weet ongeveer hoe dat gaat.
De boot naar het eiland maakt altijd direct een hoop goed. Het geeft instant vakantiegevoel en er zit weinig anders op dan 2 uur spelletjes doen. Je mag het natuurlijk niet zeggen, maar da’s toch best gezellig. Fietsen ophalen en op naar de Stayokay. Een vrolijke kamer met 3 stapelbedden plus badkamer, een huiskamer met bank, tv en tafelvoetbal en een hippe bar met uitzicht op zee en veel bordspellen voor het grijpen. En WiFi natuurlijk. Pubers’ eerste levensbehoefte.
De Stayokay zit al vol met milieujutters, die al een dag bezig zijn geweest, elkaar kennen en vaak al (tientallen) jaren meegaan. In onze groep zitten vrij veel van deze ervaren rotten en bij toeval verder geen kinderen. Oeps. In de bus de eerste ochtend begint het al: Mam, wij zijn dus de énige kinderen die in hun vakantie zo vroeg op moeten en dan nog gaan ópruimen ook! En je zei toch dat het een JEUGDherberg was? Waar is die jeugd dan?
Daarna met de grote strandbus het strand over spotten we onderweg zomaar een zeehond, die vlakbij de zee in duikt. We gaan naar de verste punt van het eiland, Cupido’s polder, en komen onderweg langs het fotogenieke drenkelingenhuisje. Dit valt voorlopig nog in de categorie ‘best oké’, zie ik aan de gezichten. Maar afval hebben ze nog niet echt gezien onderweg, dus waar hebben we het eigenlijk over?
Bij aankomst worden we opgewacht door Staatsbosbeheer en door de grote tractor van de Milieujutter, met enorme kar erachter. Iedereen krijgt een handige juttas van de Waddenvereniging, een stel stevige handschoenen en er is ‘jutgear’ te over. Dit is andere koek dan een beetje afval in een plastic zakje stoppen, zoveel is duidelijk. En dan kijken we om ons heen. Echt wát een troep! Het is niet te geloven. We verspreiden ons wat, maar waar moeten we beginnen? Het is niet zoeken naar afval, maar gewoon zo veel mogelijk oprapen daar waar je toevallig loopt. En dan laat je nog ontzettend veel liggen. De pubers roepen door wat ze allemaal vinden: een emmer, medicijnen, speelgoed, een schoen, wodka… en kijk, dit is ZEKER drugs! Verder heel veel lege flessen, doppen, glas en piepschuim in werkelijk alle vormen en maten… Helaas ook ontzettend veel hele kleine stukjes piepschuim. Hoe krijgen we dit in hemelsnaam weg?
Er is geen puber meer die klaagt over het vroege tijdstip, de koude wind of het vele bukken. Het lijkt haast verslavend: begin eraan en je kunt niet meer stoppen. Ook omdat er zo veel ligt! Ondertussen wordt er goed voor ons gezorgd: koffie, limo en echte Skylger pondkoek. Maar we nemen geen tijd: overal zien we troep, dus gauw weer door. Iedereen helpt elkaar met nieuwe zakken en het sjouwen met groot spul. Als er een hele berg ligt seinen we de tractor in om het op te halen. Dat scheelt. Dan wordt er geroepen: we moeten een eind terug want er is een diepe geul waar nu steeds meer water door stroomt en straks komen we er niet meer over. Maar we zijn te druk en vooral te eigenwijs: er ligt nog zo veel! We schieten totaal niet op. Het lukt gewoon niet om terug te komen en zomaar langs al die troep te lopen. Uiteindelijk moeten we noodgedwongen op de platte kar en zet de tractor ons de geul over. Dit is gaaf!
Terug in de Stayokay is er een heerlijke lunch en daarna duiken de pubers weer even onder in hun vertrouwde online wereld. Even wat snaps delen, YouTube checken, TikToks maken. Straks nog even op de fiets naar het strand en morgen verder met jutten. Natuurlijk. Ze snappen nu wel waarom.
Wil je ook een keer meehelpen? Neem eens een kijkje op de website www.ikjut.nl. Alle hulp is welkom. De natuur heeft onze hulp nodig!
Groeten, Minke Schouten
