Plannen jarige Afsluitdijk

Het 75-jarig bestaan van de Afsluitdijk is dezer dagen aanleiding voor veel plannen, ideeën en evenementen. Op 28 mei 1932 is het laatste gat in de Afsluitdijk gesloten. In bijzijn van Prins Willem Alexander is dat op 24 mei gevierd op de dijk, door het (her)plaatsen van het standbeeld van Cornelis Lely. Onze 75-jarige waterbouwkundige trots stond ook centraal in een symposium van de TU Delft dinsdag j.l. Hier brak de Waddenvereniging een lans voor een debat over grootschalige aanpassing van de dijk i.v.m. klimaatverandering.
Op dit symposium met de titel ’75 Jaar Afsluitdijk; tijd voor verandering?’, onder voorzitterschap van professor Marcel Stive, kwamen plannen met de Afsluitdijk aan de orde vanuit zeer verschillende invalshoeken. De Waddenvereniging redeneerde vanuit klimaatverandering en benadrukte de noodzaak voor een debat over grootschalige aanpassingen van de Afsluitdijk. De dijk zou bijvoorbeeld kunnen worden verbouwd tot een stormvloedkering. De dijk hoeft daarvoor niet te verdwijnen, maar grote openingen in de dijk zorgen voor een natuurlijke uitwisseling van zeewater, sediment, waterdieren en plankton. Bij storm worden deze gaten gesloten, zodat de veiligheid voor het achterliggende gebied gegarandeerd blijft. Het doel hiervan is om een robuust ecosysteem te creëren en om ruimte te scheppen voor sedimentatieprocessen. Daardoor kan de Waddenzee de klimaatverandering en zeespiegelrijzing bijbenen en als klimaatbuffer voor Noord-Nederland blijven fungeren. De geologische afdeling van TNO hield een pleidooi om de vele vormen die het IJsselmeergebied in de geschiedenis van duizenden jaren heeft aangenomen als inspiratie te gebruiken bij nieuwe plannen. Daartegenover stelde Rijkswaterstaat dat de Afsluitdijk moet worden versterkt, omdat deze niet meer aan de veiligheidsnormen voldoet, maar ook dat zeespiegelrijzing geen enkel probleem gaat vormen voor onze dijken. Dus gewoon doorgaan op de oude weg. Een kustexpert van Alkyon koos als invalshoek de mogelijkheid om energie op te wekken m.b.v. getijdencentrales in de dijk en liet zich inspireren tot een grote brakwaterlong in het IJsselmeer. En de jeugd van de TU Delft presenteerde een klimaatrobuuste en innovatieve oplossing voor voortgaande verstedelijking in de vorm van een drijvende stad.